12 listopada 2014 r. miało miejsce pierwsze spotkanie modlitewne poseminaryjne w salce na plebanii. Ku naszej radości przyszło sporo osób. Całość do końca roku kalendarzowego wciąż prowadził dla nas Piotr Rotte ze wspólnoty Lew Judy, ale poszczególne funkcje powoli przejmowali już lokalni parafianie. Spotkania miały miejsce – tak jak podczas seminarium – w środy (i tak jest do dziś), najpierw w przyziemiu domu parafialnego, potem otrzymaliśmy od ks. proboszcza salkę na piętrze i tu rozgościliśmy się na dobre.

Zaczęliśmy od razu też towarzysko-integracyjnie, bowiem 17 grudnia odbyła się pierwsza wspólna wigilia (nieformalnie uznajemy ten dzień za datę powstania wspólnoty:). Było to jednocześnie pożegnanie Piotra Rotte. W trakcie tej wigilii Sylwia Kowalkowska, która od początku wykazywała duże poczucie odpowiedzialności za powstającą grupę, zebrała kilka osób i zaprosiła do siebie do domu na spotkanie organizacyjne, które miało dać podwaliny do naszego dalszego funkcjonowania. Miało ono miejsce 29 bądź 30 grudnia 2014 r. – dziś już nikt nie pamiętaJ, ważne, że to tu, w kilka osób, stworzyliśmy formalne ramy funkcjonowania wspólnoty – na czele grupy liderów stanęła Sylwia Kowalkowska-Przegoń, a pierwsze spotkanie, które ta grupa poprowadziła samodzielnie, miało miejsce 7.01.2015.

Do służby innym zaczęli zgłaszać się kolejni chętni. Jako pierwsza  – bo jeszcze przy wsparciu Lwa Judy – działalność rozpoczęła diakonia uwielbienia, bo bez niej trudno jest poprowadzić spotkanie, ale już w grudniu 2015 powstały diakonia logistyczno – organizacyjna i diakonia rekolekcyjna. W kolejnych latach wyłoniła się diakonia modlitwy wstawienniczej.